Ĉi malgrandan fablon,
Ĉu bel’ aŭ banal’,
Mi ekpensis nun
Per nura hazard’.
Apud de paŝtejoj,
En mia vilaĝ’
Iris azeneto
Per nura hazard’.
Fluton ĝi ektrovis,
Kiun paŝtisto, ja,
Forgesis senvole
Per nura hazard’.
Ĝin flari aliris,
L’azen’, animal’,
Kaj blove ĝi spiris
Per nura hazard’.
Internen la vento
Eklaboris jam
Kaj sonis la fluto
Per nura hazard’.
Oh!, diris l’azeno,
Muzikon mi regas,
Eĉ klaĉu la gento
Pri muzik’ azena!
Sen artaj reguloj,
Azenetoj, ja
Plurfoje, jes, trafas,
Per nura hazard’!.
|
Esta fabulilla,
Salga bien o mal,
Se me ha ocurrido ahora
Por casualidad.
Cerca de unos prados,
Que hay en mi lugar,
Pasaba un borrico
Por casualidad.
Una flauta en ellos
Alló, que un zagal,
Se dejó olvidada
Por casualidad.
Acercosa a olerla
El dicho animal
Y sonó la flauta
Por casualidad.
En la flauta el aire,
Se hubo de colar,
Y sonó la flauta
Por casualidad.
¡Oh!, dijo el borrico,
¡Que bien sé tocar!
Y dirán que es mala
La música asnal.
Sin reglas del arte
Borriquitos hay
Que una vez aciertan
¡Por casualidad!
|
