I
Memoru l’anim’ dormanta,
Ekvivu la cerb’ kaj veke,
Kontempleme,
Kiel vivo pasas lanta,
Kiel ŝovas morto leke
Silenteme
Rapide plezur’ forkuras,
Kiel pri ĝi memorante
Nin doloras;
Laŭ opini’ ni mezuras
Ke paseo, jedistance,
Pli valoras.
II
Ĉar vidante ni prezencon
Punkte en moment’ taksas ĝin
Jam finita,
Pensu ni saĝe l’ eblecon
Kaj juĝu l’estonton ni
Forpasita..
Neniu sin trompu, ne
Pensante ke eble daŭros
L’estonteco
Pli ol daŭris la pase’
Ĉar cion tiel okazos
Kun certeco.
III
Nia viv’ estas rivero
Enfluanta ĉe la maro:
Morto venas;
Tien iras la riĉegoj
Tutdirekte sen ŝparo
Kaj dronegas.
Tie la riveroj grandaj,
La mezgandaj kaj aliaj
Sen grandeco
Iĝas same enfluantaj,
Ĉu vivant’ per manoj siaj,
Ĉu l’ riĉeco.
|
I
Recuerde el alma dormida,
Avive el seso y despierte
Contemplando
Cómo se pasa la vida,
Cómo se viene la muerte
Tan callando,
Cuán presto se va el placer,
Como despuesde acordado,
Da dolor;
Cómo, a nuestro parecer,
Cualquier tiempo pasado
Fue mejor.
II
Pues si vemos lo presente
Cómo en un punto se es ido
Y acabado,
Si juzgamos sabiamente,
Daremos lo venido
Por pasado.
No se engañe nadie, no,
Pensando que ha de durar
Lo que espera
Más que duró lo que vio,
Pues que todo ha de pasar
Por tal manera.
III
Nuestras vidas son los ríos
Que van a dar en la mar,
Que el morir;
Allí van los señoríos
Derechos a se acabar
Y consumir;
Allí los ríos caudales,
Allí los otros medianos
Y más chicos,
Y llegados son iguales
Los que viven por sus manos
Y los ricos.
|
